door directeur en oprichter Antoinette van de Water
De naam “Bring the Elephant Home” is van ons eerste project afkomstig: twee olifanten die op straat leefden, brachten we terug naar hun thuis: de natuur. Helemaal terug naar het wild was helaas niet mogelijk. Maar ze hebben nu een zo natuurlijk mogelijk leven, in een kudde net zoals dat in het wild zou zijn. Op dit moment werken we meer aan het verbeteren van het thuis van olifanten. We zetten ons op verschillende plekken in Azië in om de olifanten een kans op overleven te geven. Dit is hoe het begon!
Ik ben altijd al een ondernemend type geweest. Mijn eerste ondernemingsplan maakte ik toen ik zeven was om mijn ouders ervan te overtuigen dat ik wist waar ik aan begon toen ik een hondje wilde. Op de HES Rotterdam leerde ik meer over ondernemingsplannen. Ik ontdekte hoe je uit het niets, iets kunt opbouwen. Die kennis wilde ik gebruiken om iets goeds voor de wereld te doen, het liefste voor dieren en het milieu. In 2002 werd ik vrijwilliger in een opvang voor mishandelde olifanten. De eerste avond in Bangkok stond ik plots oog in oog met een jonge olifant. Midden in de nacht, voorbijgeraasd door het verkeer, zijn lichaam vol wonden en infecties. Ik was geshockeerd en mijn motivatie om olifanten te helpen was meteen stevig geworteld.
[images]
[/images]
In het Elephant Nature Park hielp ik mee met verzorging van de babyolifantjes. De hele dag (en nacht) waren we met de baby’s bezig: het maken van flessen babyvoeding, eten geven, zwemmen, wandelen en spelen. Terwijl het kleinste babyolifantje rustig op mijn schoot lag te slapen, liepen de tranen over mijn wangen als ik aan het leven dacht waaraan hij net ontsnapt was.
Ontdaan door de verhalen van Lek, medewerkster en later de eigenaresse van het ENP, bedacht ik allerlei manieren hoe ik kon helpen. Terug in Nederland verdwenen de olifanten geen dag meer uit mijn gedachten. Ik hield contact met Lek. Het gevoel om meer te doen dan vrijwilligerswerk werd alleen maar sterker. Ik wilde ervoor zorgen dat er meer olifanten gered konden worden. Mensen moesten weten hoe slecht het met de Thaise olifanten gesteld is. Met de droom alle olifanten van de straat te redden, bedacht ik de actie ‘Bring the Elephant Home’. Een demonstratieve wandeltocht met twee vrijgekochte straatolifanten, dwars door Thailand.
Thaise olifanten van de straat
In januari 2004 was ik weer terug in het ENP om als vrijwilliger te helpen. Er was veel veranderd: meer olifanten, het park was gegroeid, maar daarmee ook de behoefte aan meer middelen. Op één van de laatste avonden heb ik het Bring the Elephant Home plan ter sprake gebracht, voorzichtig omdat ik bang was dat ze het een naïef, onrealistisch plan zouden vinden. Gelukkig werd er heel enthousiast op gereageerd: als ik dit écht wilde doen, was het uitvoerbaar en stonden ze er helemaal achter. Uiteraard nog wel met een aantal kanttekeningen, want er zou veel bij komen kijken.
Wat later in Nederland was ik meer gedreven dan ooit om het plan van de grond te krijgen. Ik kreeg definitief groen licht en Bring the Elephant Home ging van start. In december 2005 hebben we twee olifanten in nood van de straat gered, de toen zesjarige Dok Ngeon en de vijfendertigjarige Sri Nuan. Dok Ngeon was er het ergst aan toe: ze zat midden in een hardhandige training om zoals het spelen van mondharmonica te leren. Ze zat onder de wonden en infecties. Sri Nuan werkte toen ook als straatolifant. Haar mahout vertelde me dat ze op een nacht haar ketting heeft gebroken en op een rijstveld van de buren is beland. Iemand schoot met een katapult in haar oog waardoor ze haar linkeroog verloor. Kort daarna werd ook haar baby Nhung Nhing van haar afgenomen. Slechts 8 maanden oud en op die leeftijd al getraind in een olifantenshow om toeristen te vermaken. Getraumatiseerd door het verlies van haar dochter, blind aan een oog, trok Sri Nuan nacht in nacht uit door de straten om wat geld te verdienen.
[images]
[/images]
Na de medische zorg begon het team samen met Sri Nuan en Dok Ngeon aan een avontuurlijke en adembenemende reis naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. Tijdens de reis hebben we informatie over olifanten gegeven aan de bevolking. We beschikten over een mobiele dierenkliniek met lokale artsen. En oneindig veel met de media, de overheid en de lokale bevolking over de situatie van straatolifanten gepraat.
Bring the Elephant Home heeft veel gedaan om olifanten de stad uit te krijgen. Tien jaar geleden zag je in grotere Thaise steden regelmatig olifanten op straat bedelen. Nu wordt de wet strenger gehanteerd en zijn er alternatieven voor de olifanten en hun families. Steeds meer mensen weten dat het bedelen op straat illegaal is, en schakelen daarom vaker de politie of de media in. Families met olifanten kunnen nu een maandelijks salaris van de overheid krijgen, op voorwaarde dat ze hun olifanten niet meer mee de stad innemen. Het aantal olifanten dat op straat moet bedelen is zichtbaar afgenomen. Een fantastische ontwikkeling waar Bring the Elephant Home een rol in heeft gespeeld.
We hebben samen met het ENP aangetoond dat diervriendelijk toerisme met olifanten wel degelijk mogelijk is. Dit leidde ertoe dat de grotere Nederlandse reisorganisaties massaal gestopt zijn met het aanbieden van ritjes op de rug van olifanten en het bezoeken van olifantenshows. Wereldwijd is er ook steeds meer aandacht voor diervriendelijk toerisme, waardoor er steeds meer alternatieven komen.
Elephant Nature Park
Tegenwoordig hebben Sri Nuan en Dok Ngeon een natuurlijk en vrij leven in een kudde in het ENP. Dok Ngeon had veel tijd nodig om te wennen aan haar vrije leven. De eerste maanden was ze bang van de mahouts en de andere olifanten. Het leek zelfs of ze niet bekend was met de communicatie en het gedrag van olifanten. Sri Nuan heeft haar hier echt doorheen getrokken en haar vaak op haar gemak gesteld. Het duurde ongeveer een half jaar voordat Dok Ngeon echt kon ontspannen, in het modderbad met een aantal andere jonge olifanten. Inmiddels is ze bevallen in het ENP van twee babyolifantjes. De eerste keer dat ik Dok Ngeon zo zag genieten, voelde het voor mij als ‘missie compleet’. Maar goed, uiteindelijk ontstonden er veel meer missies.
Het ENP is inmiddels een bloeiende, financieel zelfstandige organisatie. De olifanten die we hier naartoe hebben gebracht hebben een fantastisch leven. Met de geboortes van vier baby olifanten van onze adoptieolifanten bruist het adoptieprogramma letterlijk van het leven. Er komen regelmatig nieuwe adoptieouders bij, onder andere dankzij het standwerk in Nederland en België. De Facebook pagina’s van de baby olifantjes maken het adoptieprogramma nog aantrekkelijker. Met de opbrengst kunnen we het ENP en ‘onze’ olifanten daar structureel blijven steunen.
[images]
[/images]
De toekomst
Hoe meer ik leerde over olifanten, hoe bewuster ik werd van de oorzaak van de meeste problemen. Een diersoort voor uitsterven behoeden betekent dat we ons niet op individuele gevallen moeten richten, maar op de bescherming van wilde olifanten en hun habitat. In de loop der jaren is onze focus daar steeds meer op gericht. Maar dit wil niet zeggen dat we geen steun meer bieden aan olifanten in gevangenschap: op plekken waar dit het meest nodig is, waar we echt een verschil kunnen maken en in situaties waar we niet bijdragen aan de handel in olifanten. Het geven van voorlichting is hiervoor een belangrijk speerpunt.
Elke maand ontvangen we honderden Thaise en internationale vrijwilligers die aan onze projecten mee werken. We hebben veel kennis omtrent herbebossing kunnen opbouwen, dankzij de hulp van FORRU en onze inmiddels vele ervaringen. We verspreiden deze kennis via workshops en herbebossings-evenementen. Inmiddels zijn er al meer dan 350.000 bomen geplant: in Thailand, Cambodja en op drie locaties op Borneo. Naast herbebossing, richten we ons ook op het herstellen van ecosystemen: zorg voor grotere biodiversiteit, toename van water en een betere grondkwaliteit. Daarbij werken we intensief met de lokale bevolking samen.
Ik hou me nu fulltime bezig met de bescherming van olifanten. Geen dag in mijn leven is hetzelfde: het geven van voorlichting op scholen, het planten van bomen, het organiseren van evenementen, met onderzoekers de jungle in om olifanten te observeren en indien nodig de barricades op. Mijn motto: je moet actie ondernemen als je echt iets wilt veranderen, je kunt een verschil maken, hoe klein ook. Ik heb geleerd dat humor belangrijk is, dat het volgen van passie gelukkig maakt en dat je kunt vertrouwen op karma.
Al onze projecten kunnen we alleen uitvoeren dankzij de steun van onze donateurs. Ik hoop dat u ons ook wilt helpen!
Hartelijke groet,
Antoinette van de Water, oprichter van BTEH